W ubiegłym roku 83% gazu ziemnego zużywanego przez państwa Unii Europejskiej pochodziło z importu – poinformowało unijne biuro statystyczne Eurostat.

Rok wcześniej zależność państw UE od gazu z importu była jeszcze większa i wynosiła 84%. W ubiegłym roku kraje UE częściej jednak korzystały ze zgromadzonych w poprzednich latach rezerw gazu, więc import mógł być nieco mniejszy.

Belgia należała w ubiegłym roku do tych państw Unii Europejskiej, które całość zużywanego gazu ziemnego kupowały za granicą. Inne takie kraje to Hiszpania, Portugalia i Estonia.

Trzy państwa UE sprowadziły w ubiegłym roku z zagranicy nawet więcej gazu niż wyniosło ich roczne zużycie tego surowca. Kraje te zwiększyły więc rezerwy gazu. Były to Malta (import w wysokości 104% rocznego zapotrzebowania), Szwecja (102%) i Litwa (101%).

Krajem UE w najmniejszym stopniu uzależnionym od importu gazu ziemnego była w 2021 r. Rumunia. Jedynie 24% zużytego tam w ubiegłym roku gazu pochodziło z zagranicy. W przypadku Danii było to 26%, a w Holandii 33%. Z kolei Polska sprowadziła w ubiegłym roku z zagranicy około 83% gazu.

20.04.2022 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(łk)

Mieszkańcy Belgii kiedyś o wiele częściej decydowali się na śluby – wynika z danych zaprezentowanych na stronie internetowej Belgijskiego Urzędu Statystycznego Statbel.

W 2020 r. ślubów było bardzo mało, ale ze względu na koronawirusa i pandemiczne obostrzenia był to nietypowy rok. W 2020 r. na każdy 1.000 mieszkańców Belgii przypadało jedynie 2,9 ślubów. W sumie było ich jedynie 32.800.

W 2019 r., a więc w ostatnim pełnym roku przed pandemią, w Belgii udzielono jeszcze 44.270 ślubów. Oznaczało to 3,9 ślubów na każdy 1.000 mieszkańców.

To dużo mniej niż dziewięć dekad wcześniej. W 1929 r. w Belgii było aż 71.800 ślubów, co oznaczało aż 9 nowych małżeństw na każdy 1.000 mieszkańców. W okresach po wojnach światowych ślubów było jeszcze więcej, wynika z danych urzędu Statbel. W 1920 r. było ich aż 14,1 na 1.000 mieszkańców, a w 1946 r. – 10,9.

Stopniowy spadek liczby ślubów obserwuje się od początku lat siedemdziesiątych XX w. Można to wytłumaczyć rewolucją obyczajową lat sześćdziesiątych, ruchami emancypacyjnymi oraz zmianą modelu rodziny i stylu życia. W 1971 r. na każdy 1.000 mieszkańców Belgii przypadało jeszcze 7,6 ślubów, czyli prawie dwa razy więcej niż w 2019 r. Potem było ich już coraz mniej.

24.04.2022 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(łk)

Kiedyś różnice w liczbie ślubów w poszczególnych miesiącach były mniejsze. Teraz młode pary najchętniej organizują śluby w miesiącach letnich.

Belgijski Urząd Statystyczny Statbel opublikował niedawno historyczne dane na temat liczby ślubów w Belgii. Fakt, że kiedyś było ich w przeliczeniu na tysiąc mieszkańców dużo więcej niż obecnie, nie jest zaskoczeniem. Model rodziny i styl życia są dziś znacząco inne niż to było sto lat temu czy tuż po drugiej wojnie światowej. Obecnie ludzie choćby o wiele częściej żyją w nieformalnych związkach.

Są też różnice w liczbie ślubów w poszczególnych okresach roku. Kiedyś śluby były bardziej równomiernie rozłożone w trakcie roku, a najpopularniejszym okresem pod tym względem była późna wiosna. W latach 1921-1930 najwięcej ślubów było w kwietniu i maju (po około 10% wszystkich ślubów w danym roku), a najmniej w marcu (ponad 5%).

Obecnie jednak to okres od czerwca do września jest najpopularniejszy. W latach 2011-2020 r. mieszkańcy Belgii najczęściej organizowali śluby w sierpniu. Aż 14% z wszystkich ślubów w tych latach odbywało się właśnie w tym miesiącu. We wrześniu było to około 13%, a w czerwcu i lipcu po około 12,5%.

Z kolei zimą i późną jesienią ślubów jest teraz najmniej. Jedynie około 3,5% ślubów w Belgii w okresie od 2011 do 2020 r. odbyło się w styczniu. W lutym i listopadzie było to około 4%, a w grudniu i marcu 5% - wynika z danych urzędu Statbel.

20.04.2022 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(łk)

We wtorek, 19 kwietnia, w Antwerpii otwarto nową wystawę rysunków i obrazów Eugeena Van Mieghema. To ostatnia okazja, aby zobaczyć szereg prac, zanim we wrześniu zostaną one przekazane do nowojorskiego muzeum.

Siedząc w barze należącym do jego matki i ulokowanym w portowej dzielnicy Antwerpii, Van Mieghem rysował portrety wielu obywateli Europy Wschodniej przygotowujących się do podróży do Ameryki.

Często byli to ubodzy ludzie uciekający przed biedą i prześladowaniami, którzy przebyli pół kontynentu, aby dotrzeć do Antwerpii. Od tego czasu minęło sto lat i historia zatacza koło – mieszkańcu Ukrainy uciekają do krajów zachodnich przed wojną w ich kraju.

„Uchodźcy pojawiają się w każdej epice” – mówi Erwin Joos z Muzeum Eugeena Van Mieghema. „Był to czas pogromów, prześladowań Żydów w Rosji w Kiszyniowie, Odessie i Kijowie. Żydzi kierowali się do portów takich jak Hamburg i Antwerpia. Tych ludzi rysował Van Mieghem” - dodał Joos.

20.04.2022 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(kk)