Ciepłe myśli na belgijską niedzielę: Pochwała lenistwa (cz.159)

Ciepłe myśli na belgijską niedzielę, czyli cykliczne spotkania przy porannej kawie
Agnieszka Steur

Pochwała lenistwa

Gdy dowiedziałam się, że obchodzony jest dziś Dzień Leniwych Spacerów, pomyślałam, że to raczej nie jest święto dla mnie. Musze przyznać, że jestem beznadziejna w obchodach takich świąt. Od dawana nie udaje mi się robienie czegokolwiek leniwie. To straszne, ale nie potrafię. Gdyby było święto szybkich spacerów, z pewnością by mi się udało. A już z pewnością święto spacerów odwołanych, ponieważ trzeba zrobić coś innego, byłoby dla mnie idealnym dniem… prawie codziennie.

Gdy dowiedziałam się o dzisiejszym święcie, zaczęłam się nad nim zastanawiać i myśleć, jak trudno jest mi wybrać się gdziekolwiek i zrobić cokolwiek nieśpiesznie. Mam wrażenie, że teraz wszystko robię bardzo szybko, ponieważ należy tak wiele zrobić a czasu jest tak mało. Aby pogłębić to poczucie niedbania o swój spokój, ponieważ zwolnienie tempa właśnie tym dla mnie jest, przypomniało mi się, że niedawno kupiłam książkę Haemina Sunimy, buddyjskiego nauczyciela zen i pisarza. Książkę kupiłam, ponieważ bardzo spodobał mi się jej tytuł „Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt”, który można przetłumaczyć „Rzeczy, które widzisz tylko wtedy, gdy się nie spieszysz”. Tytuł ten przemówił do mnie. Bardzo chciałam się dowiedzieć, czego nie dostrzegam. Jako ciekawostkę podam, że w języku polskim książka ta ma inny tytuł – „Zwolnij wreszcie. Jak odnaleźć spokój w świecie, który nigdy się nie zatrzymuje”. Też mi się podoba.

Autor książki nazywany jest „uzdrawiającym mentorem”. Ponoć jego nauki pomogły już dziesiątkom tysięcy ludzi na całym świecie. Dzieje się tak, ponieważ Sunim wychodzi ponad utarte schematy i wykracza daleko poza nauki religijne. Bardzo mnie to przekonuje. Nie ma wyjścia, trzeba zacząć czytać.

O zgrozo! Książkę kupiłam kilka miesięcy temu i nawet do niej nie zajrzałam… Dlaczego? Nie mam czasu, ciągle się spieszę. Czy to nie smutne? Może właśnie dlatego z okazji dzisiejszego dnia zrobię coś, żeby to wreszcie zmienić. Po pierwsze może pójdę na ten leniwy spacer a potem siądę w ogrodzie i przeczytam choć kila stron nowej książki?

Zajrzałam do książki i przeczytałam: "Pewnej wiosny skończyłem trzydzieści lat, spojrzałem w lustro i uświadomiłem sobie trzy rzeczy. Po pierwsze, ludzie nie interesują się mną tak bardzo, jak mi się zdawało. Po drugie, nie każdy musi mnie lubić. Po trzecie, większość rzeczy, które robimy dla innych, w rzeczywistości robimy dla siebie."

Gdy przeczytałam te słowa, pomyślałam, że to recepta na wolność. Ktoś, kto potrafi tak myśleć, jest wolny. Ilu z nas jest tak boleśnie zniewolonych przekonaniem o tym, że wszyscy wokół nas oceniają. Człowiek jest potwornie zniewolony myślami, że coś trzeba, albo czegoś nie wolno, ponieważ „co powiedzą sąsiedzi”, albo, co gorsza, co już o nas mówią.

Nie każdy musi mnie lubić. Oj tak, to jest bardzo ważne. A jednak tak bardzo się cierpi, gdy się wie, że ktoś faktycznie nas nie lubi. No, bo przecież dlaczego?

A co do ostatniego zdania tego cytatu, to i w nim jest wiele prawdy. Przecież bardzo często, robi się coś dla innych, aby samemu poczuć się lepiej.

„Jeśli chcesz przepędzić chmury swoich myśli, wystarczy, że zaczniesz obserwować co się dzieje poza nami. Chmury naszych myśli pozostają tylko w przeszłości i w przyszłości. Sprowadź swoje myśli do teraźniejszości a twoje myśli będą spokojne”.

Dlatego tak ważne jest, by od czasu do czasu zrobić coś leniwie. Zabieram się do czytania. Ciekawe, czego jeszcze się dowiem.

Widzimy się za tydzień... przy porannej kawie.
Agnieszka

19.06.2022 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(as)