W 2022 roku w polskich szpitalach przeprowadzono 161 zabiegów aborcji. To ułamek tego, co działo się przed wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego pod wodzą Julii Przyłębskiej.

Trybunał Konstytucyjny – przypomnijmy – kwestią aborcji zajął się pod koniec 2020 roku. Wtedy też na ulice wyszły tłumy, żeby sprzeciwić się stanowisku sędziów, którzy zlikwidowali panujący od lat tzw. kompromis aborcyjny.

Zgodnie z wyrokiem TK w Polsce zakazano wykonywania aborcji w sytuacji, kiedy dziecko obarczone jest nieodwracalnym upośledzeniem lub ciężką chorobą. Jedyne dopuszczalne przypadki wykonania zabiegu to ciąża z gwałtu lub zagrażająca życiu lub zdrowiu matki.

Nagły spadek

Jak to wpłynęło na liczbę legalnych aborcji w Polsce? Bardzo mocno, bo o ile w 2020 roku wykonano w całym kraju 1076 zabiegów przerwania ciąży, o tyle w 2021 r. było ich już tylko 107. W 2022 roku – jak podało w swoim zestawieniu Ministerstwo Zdrowia – było 161 legalnych aborcji. 
Z tych samych danych wynika, że w 9 województwach nie wykonano ani jednego takiego zabiegu. W innych wyglądało to tak:

Dolnośląskie – 82,
Małopolskie – 21,
Mazowieckie – 20,
Zachodniopomorskie – 15,
Pomorskie – 14,
Wielkopolskie – 7,
Łódzkie – 2.

A ile ciąż usuwa się naprawdę?

To oficjalne dane, ale nie oznaczają one, że w Polsce nie usuwa się ciąży poza systemem publicznym. Powszechnie wiadomo, że istnieje tzw. podziemie aborcyjne.

Działają między innymi organizacje wspomagające i pomagające kobietom w takich sprawach. Jesienią 2022 roku organizacja Aborcja bez Granic podała, że pomogła 44 tys. Polek. A to tylko dane jednej instytucji. Wiele kobiet działa też na własną rękę, usuwając ciąże za granicą.

Ile zatem było ich w rzeczywistości – tego nikt jeszcze nie policzył.

22.09.2023 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. iStock

(sw)

Pod koniec 2021 r. we Flandrii, a więc w północnej, niderlandzkojęzycznej części Belgii, pracowało 56,1 tys. mieszkańców Regionu Stołecznego Brukseli - poinformował w czwartek flamandzki dziennik ekonomiczny „De Tijd”.

W ciągu sześciu lat liczba mieszkańców Brukseli zatrudnionych na terenie Flandrii zwiększyła się o jedną trzecią. W 2015 r. takich ludzi było 42,2 tys, a pod koniec 2021 r. już o prawie 14 tys. więcej - wynika z danych zebranych przez regionalne Urzędy Pracy Actiris i VDAB.

Wielu mieszkańców stolicy pracuje w Antwerpii (4,4 tys.), Lowanium (3,8 tys.), Mechelen (2,7 tys.) i Gandawie (prawie 2 tys.). W porcie lotniczym w Zaventem pracownicy z Regionu Stołecznego Brukseli stanowią aż jedną piątą wszystkich zatrudnionych, a w regionie Halle-Vilvoorde 15%.

Fakt, że brukselczycy częściej wybierają pracę we Flandrii jest z korzyścią dla obu tych regionów. Bezrobocie w stolicy jest od lat wysokie, więc dobrze, że mieszkańcy Brukseli szukają pracy gdzieś indziej. Z kolei we Flandrii już od wielu miesięcy brakuje rąk do pracy, więc każdy dodatkowy pracownik jest tu mile widziany, szczególnie w sektorach, w których braki kadrowe są największe.

21.09.2023 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(łk)

Ponad trzy czwarte mieszkańców Flandrii jest zadowolonych z życia. Mimo kolejnych kryzysów (pandemia, wojna w Ukrainie, wysoka inflacja) poziom zadowolenia z życia utrzymuje się od dwóch lat na stabilnym poziomie.

Poproszeni o ocenę poziomu zadowolenia z życia w skali od 1 do 10 mieszkańcy Flandrii, a więc północnej, niderlandzkojęzycznej części Belgii, wybierali średnio ocenę 7,3.

Ponad dwie trzecie uczestników ankiety przeprowadzonej przez Flamandzki Urząd Statystyczny Statistiek Vlaanderen wybrało ocenę 7 lub wyższą - czyli wyraziło wielkie lub bardzo wielkie zadowolenie z życia. Ankietę przeprowadzono wiosną tego roku, ale jej wyniki opublikowano dopiero niedawno.

Jedynie 6% uczestników tego badania oceniło swoje życie na 5 lub gorzej. Odsetek ludzi (wyraźnie) niezadowolonych z życia nie jest więc we Flandrii wysoki.

Średnia ocena poziomu zadowolenia z życia od kilku lat pozostaje stabilna. Wiosną tego roku wyniosła dokładnie 7,28, jesienią roku ubiegłego 7,17, a wiosną roku ubiegłego 7,25.

Statistiek Vlaanderen bada poziom zadowolenia z życia mieszkańców tej części kraju od jesieni 2021 r. Wtedy wynosił on 7,22 w 10-punktowej skali.

22.09.2023 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(łk)

Nowe badanie opublikowane przez Fundację Króla Baudouina podkreśla ukrytą stronę bezdomności: to osoby bezdomne, które nocują u krewnych lub innych życzliwych ludzi, ale nie trafiają na ulicę czy do schronisk.

Z najnowszego badania wynika, że co najmniej 27% i maksymalnie 43,6% bezdomnych dorosłych przebywa tymczasowo u członka rodziny, przyjaciela lub osoby trzeciej.

Wykorzystując dane zebrane od 356 organizacji lokalnych, badacze byli w stanie sporządzić inwentaryzację tego zjawiska w Tournai, społeczności niemieckojęzycznej i dziewięciu gminach Brabancji Walońskiej (Chaumont-Gistoux, Jodoigne, Grez-Doiceau, Nivelles, Ottignies- Louvain-la-Neuve, Rebecq, Tubize, Walhain, Wavre).

We Flandrii badanie objęło Boom-Mechelen-Lier w okręgu Brugia, kilka gmin we Flandrii Zachodniej, region przybrzeżny pomiędzy Middelkerke a Wenduine, Kempen i Waasland.

Spośród siedmiu analizowanych w badaniu sytuacji najliczniejszą grupę stanowiły osoby bezdomne mieszkające u znajomych, krewnych lub życzliwych osób. Pozostałe sytuacje to:

zamieszkiwanie w przestrzeni publicznej, zakwaterowanie awaryjne, hostele, instytucje, miejsca niekonwencjonalne, takie jak garaż czy opuszczona nieruchomość.

„To potwierdza istnienie bezdomności ukrytej (…). Osoby bezdomne i bez dachu nad głową, jakie widzimy w miejscach publicznych, to tylko wierzchołek góry lodowej” – podkreśliła Fundacja.

W sumie zespoły badawcze naliczyły 7912 osób bezdomnych lub pozbawionych dachu nad głową, w tym 888 w Brabancji Walońskiej, 504 w Tournai i 192 we Wspólnocie Niemieckojęzycznej.

We Flandrii najwięcej osób bezdomnych odnotowano w regionach Kempen i Waasland (1720) oraz Middenkust (1126).

22.09.2023 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(kk)