Nawet 13 proc. polskich rodziców żałuje, że zdecydowało się na posiadanie dziecka - wynika z badania Uniwersytetu SWPS. Rodzice, którzy żałują posiadania dzieci częściej mieli traumatyczne dzieciństwo, mają wyższy poziom objawów depresyjnych i niepokoju - podają badacze.

Mimo, że np. 95 proc. mieszkańców USA, 93 proc. Europejczyków i 95 proc. Europejek deklaruje, że chciałoby mieć dzieci, to bycie rodzicem nie zawsze daje szczęście. Wskazuje na to badanie przeprowadzone przez doktora Konrada Piotrowskiego z Uniwersytetu SWPS w Poznaniu.

Według wyników tego badania, nawet aż 13 proc. polskich rodziców nie jest zadowolonych ze swojego wyboru dotyczącego posiadania dziecka. Wcześniejsze projekty badawcze sugerowały już, że w podobnej sytuacji jest nawet 8 proc. rodziców w USA i w Niemczech.

Niewielkie analizy sprawdzały już też powody takich rezultatów, ale brakowało obszernych badań reprezentatywnych dla całego kraju. Psycholog z Poznania przeprowadził tymczasem ankiety wśród 1775 polskich rodziców w wieku od 18 do 40 lat oraz w dodatkowej grupie 1280 mających dzieci osób w wieku 18-30 lat.

Badacze pytali ich m.in. o to, czy podjęliby taką samą decyzję dotycząca rodzicielstwa, gdyby mogli cofnąć się w czasie. Uczestnicy odpowiadali też na pytania związane z ich stanem psychicznym, sytuacją społeczną i demograficzną.

W pierwszej grupie 13,6 proc., a w drugiej - 10,7 proc. badanych wyraziło żal, że jest rodzicami. Osoby żałujące decyzji o rodzicielstwie pochodziły z różnych grup społecznych.

„Odkryliśmy, że rodzice, którzy żałują posiadania dzieci częściej mieli traumatyczne dzieciństwo naznaczone przemocą i odrzuceniem, mają wyższy poziom objawów depresyjnych i niepokoju, są wrażliwsi na ocenę i krytykę, a także doświadczają silnego wypalenia. Żal związany z byciem rodzicem wiązał się też z sytuacją finansową. Także wychowywanie dziecka samemu zwiększa prawdopodobieństwo, że rodzic będzie żałował posiadania dziecka” - wyjaśnia autor pracy, która ukazała się na łamach pisma „PLOS ONE”.

Naukowcy podkreślają jednak, że zauważone korelacje niekoniecznie świadczą o związku przyczynowo-skutkowym. Przyszłe badania będą dopiero mogły jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie o przyczyny żalu i pogłębić zrozumienie zjawiska, sprawdzając np. jak różne jego nasilenie wpływa na rozwój dzieci.

Naukowcy podejrzewają, że samopoczucie w roli rodzica jest silnie uwarunkowane osobowościowo i co więcej żal może nasilać psychopatologię wśród rodziców oraz wzmacniać destrukcyjne postawy wobec dzieci.

Wyniki wskazują więc na to, że żal związany z byciem rodzicem to ważna społeczna i psychologiczna kwestia, a zdaniem badaczy pomóc mogą odpowiednie działania z zakresu zdrowia publicznego, w tym wsparcie dla rodziców z problemami. Bo jak zwracają uwagę naukowcy, żal za bycie rodzicem obciąża nie tylko dorosłego, ale prawdopodobnie negatywnie oddziałuje na dziecko.

Jak podkreślają specjaliści z Uniwersytetu SWPS rzadko myślimy o tym, że rodzicielstwo wiąże się również z pewnym ryzykiem, gdyż jest to decyzja, której konsekwencje będą towarzyszyć nam do końca życia. Nawet rozwód, czy zerwanie kontaktu z dzieckiem nie zmieniają świadomości bycia rodzicem - zwracają uwagę psycholodzy. Jednocześnie nie da się przewidzieć swojego samopoczucia w nowej roli, zanim się jej w pełni nie podejmie - opieka nad cudzym dzieckiem nie daje pełnego obrazu bycia rodzicem.

Więcej informacji na stronach:

- TUTAJ

- TUTAJ

- TUTAJ


31.07.2021 Niedziela.BE // źródło: Nauka w Polsce www.naukawpolsce.pap.pl // autor: Marek Matacz // fot. Shutterstock, Inc.

(cl)

W walońskich szpitalach zmarło 20,4% pacjentów hospitalizowanych z powodu COVID-19, a w flamandzkich 16,5%. Partia N-VA domaga się wyjaśnienia przyczyn różnic w liczbie zgonów na koronawirusa w szpitalach w różnych częściach kraju.

W Regionie Stołecznym Brukseli zmarło 18,2% hospitalizowanych z COVID-19. To mniej niż w Walonii (francuskojęzycznej, południowej części kraju), ale więcej niż we Flandrii (południowej, niderlandzkojęzycznej części Belgii) – poinformował portal vrt.be.

Państwowy Instytut Zdrowia Sciensano długo nie chciał udostępnić danych na temat odsetka zgonów w szpitalach w poszczególnych regionach, ale w końcu przekazał informacje na ten temat.

Także w przypadku odsetka zgonów na oddziałach intensywnej terapii występują duże regionalne różnice. We Flandrii zmarło 30,6% pacjentów z COVID-19, którzy trafili na takie oddziały. W Brukseli było to 39,6%, a w Walonii 40,9%.

Według części ekspertów różnice te nie muszą świadczyć o różnym poziomie opieki medycznej w różnych regionach, ale można je wyjaśnić różnicami w stanie zdrowia mieszkańców poszczególnych regionów czy tym, w jakim stopniu pandemia dotknęła daną część Belgii. Według N-VA sprawa wymaga jednak wyjaśnienia.

- Różnice pod tym względem pomiędzy regionami i szpitalami są zbyt wielkie, by zamieść tę sprawę pod dywan – portal vrt.be cytuje flamandzkiego parlamentarzystę N-VA Lorina Parysa.

01.08.2021 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(łk)

Pochodzący z Hoogstraten (prowincja Antwerpia) 35-letni Niels Jespers zdobył ośmiotysięcznik K2, najwyższy szczyt Karakorum i zarazem drugi co do wysokości szczyt ziemi. To tym większe osiągnięcie, że zrobił to bez zapasowego tlenu.

35-latek jest pierwszym obywatelem Belgii, któremu się to udało. „Nigdy więcej tego nie zrobię” - na swoim blogu napisał mężczyzna, który pierwszą próbę zdobycia K2 bez tlenu podjął dwa lata temu. Musiał ją przerwać z powodu obrażeń odniesionych na skutek dramatycznie niskiej temperatury.

Zdobycie ośmiotysięcznika to spełnienie dziecięcych marzeń Jespersa. „Czasami wątpiłem, że mi się uda, ale trwałem przy tym dzięki determinacji oraz wsparciu rodziny i przyjaciół” - napisał 35-latek.

„Pogoda była wspaniała. Na szczycie niemal nie było chmur, więc Niels był w stanie zrobić zdjęcia dronem. Miał przed sobą ciężki dzień, bo bezpieczne zejście na dół to także wielki wyczyn” - poinformował trener Jespersa, Griet Veris.

35-latek już wcześniej zdobył szczyt w 2018 roku, ale wówczas korzystał z dodatkowego tlenu.

01.08.2021 Niedziela.BE // foto: K2 peak second tallest in the world at the altitude 8.611 meters // fot. Hussain Warraich / Shutterstock.com

(kk)

Niewielka grupa osób zaszczepionych przeciwko Covid-19 także ma szanse na zakażenie koronawirusem – szczepionki chronią bowiem jedynie przed ciężką postacią choroby, a nie przed samym wirusem. Jeśli faktycznie dojdzie do zarażenia, możemy spodziewać się kilku charakterystycznych objawów.

Osoby, które otrzymały tylko jedną dawkę szczepionki przeciwko koronawirusowi, najczęściej doświadczają następujących objawów:
- ból głowy
- ból gardła
- katar
- kaszel

Podstawową różnicą – w porównaniu z osobami, które nie są zaszczepione – jest brak gorączki, będącej jednym z najczęstszych objawów Covid-19.

Z kolei osoby, które zaraziły się koronawirusem pomimo otrzymania obydwóch dawek szczepionki, skarżą się najczęściej na:
- bóle głowy
- katar
- ból gardła
- utratę zapachu

Co ciekawe, w przypadku osób w pełni zaszczepionych także nie odnotowuje się gorączki, ale występuje utrata zapachu – czyli jeden z powszechniejszych objawów Covid-19 w przypadku osób niezaszczepionych.

Badania na ten temat przeprowadził King’s College London należący do Uniwersytetu Londyńskiego. Szeroko zakrojony projekt naukowy opierał się o danych dotyczących aż 4 mln pacjentów.

Naukowcy sugerują, że jeśli bez wyraźnego powodu nagle doświadczymy wspomnianych objawów, powinniśmy profilaktycznie wykonać test na obecność koronawirusa.

29.07.2021 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(kk)