W najbliższych miesiącach na właścicieli psów spadnie nowy obowiązek: będą musieli zaczipować swojego czworonoga. To pomysł PiS, który pracuje już nad ustawą.

– Chcemy wprowadzić ustawę o obowiązku czipowania psów, żeby każdy był odpowiedzialny za to zwierzę, którym się opiekuje, a nie tylko jak jest mu miłe i wygodne. Mam nadzieję, że we współpracy z samorządami, bo one najlepiej wiedzą, jaki jest z tym problem, tego dokonamy – zapowiedział cytowany przez serwis strefeagro.pl minister rolnictwa Hanryk Kowalczyk podczas spotkania z rolnikami w Przysusze.

Odniósł się także do przypadków odbierania czworonogów przez – jak to określił – różne inspekcje „pod pretekstem złego stanu lub złego traktowania”.

– Skończymy z tym. Takie wejście do gospodarstwa będą miały tylko państwowe inspekcje, w tym przypadku jest to Inspekcja Weterynaryjna, a nie inspekcje, które się czasami nazywają inspekcjami – zaznaczył, jak relacjonuje serwis.

Co to jest czipowanie?

Pomysł znakowania psów nie jest nowy. Pojawił się już w trakcie prac nad projektem „Piątka dla zwierząt” (projekt ustawy trafił do zamrażarki sejmowej). Takie rozwiązanie zaproponował wtedy Senat. Teraz do tego pomysłu wrócili posłowie PiS.

Czipowanie polega na wszczepieniu zwierzęciu nadajnika. Rozwiązanie to pomaga w namierzeniu psa, gdy ucieknie z domu lub zostanie uprowadzony.

Czip zawiera dane kontaktowe właściciela (adres, numer telefonu) i 15-cyfrowy kod przypisany jednemu zwierzęciu i zarejestrowany w bazie danych.

Czipowanie jest proste, bezbolesne i bezpieczne. Sam zabieg przypomina szczepienia. Urządzenie wykonane jest z materiału, który nie powoduje skutków ubocznych. Jego obecność nie przeszkadza psom czy kotom.

Kto za to zapłaci?

Za czipowanie – jak chcą posłowie PiS, autorzy projektu ustawy – zapłaci właściciel czworonoga. W przypadku zmiany właściciela konieczne będzie aktualizacja danych na urządzeniu. Koszt czipowania wynosi od 50 do 250 zł, w zależności od rodzaju nadajnika i gabinetu weterynaryjnego. W niektórych gminach zabieg finansują samorządy.

14.12.2022 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. Pixabay

(sg)

Choć chętnie deklarujemy segregowanie śmieci, to robi to tylko część z nas. Sposobem na walkę z tą patologią może być indywidualne znakowanie worków.

Brak wiedzy na temat kwalifikacji różnych rodzajów odpadów i lenistwo to dwa główne powody, dla których nie segregujemy śmieci lub robimy to nieprawidłowo. W egzekwowaniu przepisów pomogą dodatkowe kamery i worki z osobistym kodem.

Za oszustów płacą wszyscy

Mimo że dwie trzecie Polaków deklaruje segregowanie odpadów, w praktyce statystyka rozmija się z rzeczywistością. Wielu z nas po przyjściu do altanki śmietnikowej wyrzuca śmieci do pierwszego kontenera z brzegu. Brak segregacji przez część lokatorów odbija się na wszystkich. Osiedla, na których mieszkańcy nie segregują śmieci, muszą płacić za ich zagospodarowanie nawet czterokrotnie więcej od tych stosujących się do regulaminu. Według prognoz w 2025 roku gminy będą zobowiązane do selektywnej zbiórki odpadów na poziomie aż 55 proc.

Kody na cwaniaków

W walce ze śmietnikowymi oszustwami mogą pomóc etykiety z kodem kreskowym. Dzięki indywidualnemu znakowaniu odpadów będzie wiadomo, kto nie dopełnia obowiązku segregacji. To zaś pozwala odejść od kontrowersyjnej odpowiedzialności zbiorowej.

Kod kreskowy musi być naklejony na każdym worku przygotowanym do odbioru, w miejscu widocznym dla pracowników zbierających nieczystości. Przynależy do konkretnej deklaracji, dlatego nie wolno go pożyczać. Odebrane odpady po odczytaniu kodu zostają przypisane właścicielowi etykiety umieszczonej na worku. Pojemniki nieoznakowane bądź oznakowane niepoprawnie nie są odbierane.

Z tego typu rozwiązania skorzystały różne polskie samorządy, m.in.: miasto i gmina Szczawnica, gminy Ustrzyki Dolne, Wołomin, Radłów czy Wierzchosławice.

Segregowanie nie jest trudne

Żeby zadbać o środowisko, nie potrzeba wielkiego wysiłku. Wystarczy stosować się do zasad, zgodnie z którymi do niebieskiego worka na śmieci wrzucamy papier, do zielonego – szkło, do żółtego – plastik i metal, do brązowego – odpady bio, a do czarnego odpady zmieszane.

Do worka na metale i tworzywa sztuczne należy wyrzucać m.in. plastikowe opakowania po produktach spożywczych, puszki po konserwach, opakowania po środkach czystości czy odkręcone i zgniecione plastikowe butelki po napojach. Nie wrzucajmy tu plastikowych zabawek, zużytych baterii i akumulatorów bądź opakowań po olejach silnikowych.

W niebieskim worku mogą znaleźć się: zeszyty i stare książki, gazety oraz papierowe opakowania po produktach spożywczych. Nie wolno wrzucać do niego m.in. ręczników papierowych, tapet lub mocno zabrudzonego papieru i kartonów po napojach.

W worku na szkło mogą znaleźć się szklane opakowania po kosmetykach oraz butelki (słoiki) po żywności i napojach. Nie wrzucajmy tu: luster, termometrów, szyb albo porcelany.

Do odpadów biodegradowalnych zaliczamy odpady warzywne i owocowe, resztki jedzenia czy skoszoną trawę, liście itp. Nie należy wyrzucać tu leków, ziemi i kamieni, kości zwierząt i impregnowanego drewna.

Do pojemnika z odpadami zmieszanymi należy wrzucić wszystko to, czego nie można odzyskać w recyklingu, z wyłączeniem odpadów niebezpiecznych (np. trujących i żrących).

13.12.2022 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. Canva

(sg)

W trzecim kwartale 2022 r. tzw. mediana cen mieszkań wyniosła w prowincji Antwerpia 239 tys. euro. W przypadku domów wolnostojących było to aż o 190 tys. euro więcej – wynika z danych Belgijskiego Urzędu Statystycznego Statbel.

Mediana ceny na poziomie 239 tys. euro oznacza, że połowa mieszkań kosztowała więcej niż 239 tys. euro, a połowa mniej. W porównaniu z trzecim kwartałem 2021 r. mediana cen mieszkań wzrosła w prowincji Antwerpia o prawie 9%.  

Statbel dzieli nieruchomości mieszkalne w Belgii na trzy kategorie: domy wolnostojące, mieszkania (np. w blokach, kamienicach itp.) oraz domy przylegające do siebie ścianami (np. w zabudowie bliźniaczej czy szeregowej).

Najdroższe są domy wolnostojące. W prowincji Antwerpia mediana cen wyniosła w ich przypadku w trzecim kwartale 2022 r. 429 tys. euro. To o prawie 6% więcej niż rok wcześniej. W przypadku domów w zabudowie bliźniaczej lub szeregowej było to 330 tys. euro (wzrost aż o 10%)

Nieruchomości mieszkalne w prowincji Antwerpia są droższe niż na przykład w Walonii (południowej, francuskojęzycznej części kraju), ale tańsze niż w Regionie Stołecznym Brukseli.

13.12.2022 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(łk)

W trzecim kwartale 2022 r. stopa bezrobocia w Belgii wyniosła 5,7% i była niższa niż rok wcześniej – poinformował Belgijski Urząd Statystyczny Statbel.
 
W trzecim kwartale 2021 r. bezskutecznie szukało pracy jeszcze 6,6% mieszkańców Belgii w wieku produkcyjnym. W kolejnych kwartałach bezrobocie spadało, a w drugim i trzecim kwartale 2022 r. wynosiło 5,7%.

Stopa bezrobocia spadła w ciągu roku zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet. W trzecim kwartale 2022 r. bezskutecznie szukało pracy 6% nieuczących się mężczyzn w wieku od 15 do 64 lat. Rok wcześniej było ich 7%. W przypadku kobiet odsetek ten spadł z 6% do 5,3%.
 
Najwięcej bezrobotnych jest w najmłodszej grupie wiekowej. W trzecim kwartale 2022 r. aż 18,2% zdolnych do pracy, nieuczących się mieszkańców Belgii w wieku od 15 do 24 lat bezskutecznie szukało pracy. Rok wcześniej było ich jednak więcej, bo 19,2%.

W grupie wiekowej 25-49 lat stopa bezrobocia wyniosła w trzecim kwartale 2022 r. 5% (rok wcześniej 5,8%), a wśród mieszkańców Belgii w wieku od 50 do 64 lat było to tylko 3,4% (rok wcześniej 4,4%).
 
W sumie w trzecim kwartale 2022 r. w Belgii zarejestrowanych było 299 tys. bezrobotnych.
 
13.12.2022 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.
 
(łk)