Wydajemy coraz więcej na żywność. Przestaliśmy jednak kupować tzw. dobra trwałe. Powód? Brakuje nam na to pieniędzy. Takie zakupy odkładamy na przyszłość.

Jak podał GUS, w grudniu ubiegłego roku, a więc w miesiącu bożonarodzeniowym, sprzedaż detaliczna wzrosła w Polsce zaledwie o 0,2 proc. rok do roku. Tymczasem – jak donosi InnPoland – analitycy prognozowali wzrost na poziomie 1,4 proc. Co się takiego zadziało?

Mniej paliwa, mebli, RTV, prasy i książek

Wzrosła inflacja, a z nią ceny – odpowiada GUS. I wyjaśnia, że jeśli nawet co miesiąc kupujemy to samo i tyle samo, to nasze rachunki rosną. Według danych GUS załamała się przy tym sprzedaż artykułów RTV, AGD, elektroniki, czyli tzw. dóbr trwałych.

Z danych GUS wynika zatem, że chociaż „dalej rosną wydatki związane z zakupami pierwszej potrzeby – to jednak wciąż jest to efekt większej liczby konsumentów po migracji z Ukrainy – czytamy na Twitterze Polskiego Instytutu Ekonomicznego.

Przyjrzyjmy się szczegółowym danym. I tak sprzedaż paliw spadła o 7,8 proc., mebli, artykułów RTV i AGD o 10,4 proc., prasy i książek o 8 procent. Więcej wydawaliśmy za to na leki i kosmetyki (7,6 proc.) czy odzież i obuwie (7,2 proc.).

Przyczyną spadku konsumpcji są też niższe zarobki.

Sklepy znikają lawinowo

W Polsce spada liczba sklepów. I od lat. To efekt wysokiej inflacji i malejącej konsumpcji.

W w 2008 r. było ich ok. 460 tys., teraz prawie 90 tys. mniej – wynika z najnowszych danych wywiadowni Dun & Bradstreet, przygotowanych dla „Rzeczpospolitej”. Tak szybkiego spadku, jak w ostatnich miesiącach dawno jednak nie było. W ciągu roku zniknęło z rynku 4 tysiące sklepów.

Najgorzej mają małe sklepy ogólnospożywcze. Jak pisze dziennik, w ubiegłym roku w Polsce zawiesiło działalność ponad 9500 sklepów, o 72 proc. więcej niż przed rokiem. Najbardziej ubyło sklepów spożywczych, przybyło trochę kwiaciarni, sklepów sportowych i medycznych.

25.01.2023 Niedziela.BE // źródło: News4Media // fot. iStock

(ss)

Pracodawcy coraz częściej promują aktywny tryb życia wśród swoich pracowników, ale wciąż 1/3 aktywnych zawodowo mieszkańców Belgii nie ćwiczy.

Jak wynika z badań, nawet krótki okres aktywności fizycznej każdego dnia przed lub po pracy może sprawić, że ludzie czują się zdrowsi i szczęśliwsi. „Sport uwalnia hormony szczęścia – endorfiny – dzięki czemu czujesz się lepiej we własnej skórze. Wystarczająca ilość ćwiczeń jest więc dobra zarówno dla ciała, jak i umysłu. W mrocznych czasach jest to niezwykle ważne” – poinformowała Sylvia Vanden Avenne z działu HR Liantis, która przeprowadziła analizę na grupie 110 816 pracowników zatrudnionych w Belgii.

„Wiemy, że większość skarg pracowników dotyczy z jednej strony problemów psychicznych, a z drugiej problemów ze stawami. Na przykład z plecami i kolanami. Więcej ćwiczeń mogłoby mieć na to bezpośredni wpływ” - dodała Vanden Avenne. 

Badanie wykazało, że aż 36% wszystkich pracowników nie uprawia sportu ani nie ćwiczy przed lub po pracy, podczas gdy 40% osób ćwiczy mniej niż trzy razy w tygodniu. Tylko 1/4 respondentów robi to co najmniej trzy razy w tygodniu.

W niektórych sektorach, na przykład w sektorze opieki zdrowotnej, pracownicy ćwiczą więcej po godzinach pracy niż wynosi średnia (63,7 %), ale w innych sektorach liczba osób, które unikają sportu, jest znacznie wyższa, jak np. sektorze transportowym (44%). Odsetek ten jest również wysoki w sektorze budowlanym (42%).

„Pracownicy pracujący fizycznie często zakładają, że ćwiczą wystarczająco dużo, aby być zdrowym, ale badania temu przeczą. W rzeczywistości aktywność fizyczna w pracy nie wydaje się mieć takich samych korzystnych efektów, jak aktywność fizyczna w czasie wolnym. Praca fizyczna ma zwykle inny charakter, przez co jest bardziej obciążająca niż korzystna” – tłumaczy profesor, Els Clays (UGent).

W świetle tych liczb Liantis podkreśla, że aktywność fizyczna w pracy i poza nią to wspólna odpowiedzialność. „Pracodawcy oferują warsztaty, podnoszą świadomość i zapewniają niezbędną infrastrukturę, taką jak prysznice i przebieralnie” – informuje Vanden Avenne. „Ale oczywiście to zależy również od samych pracowników, aby na to odpowiedzieli i sami wybrali bardziej aktywny tryb życia i zaczęli ćwiczyć. To z pewnością nie musi kosztować dużo pieniędzy: codzienny spacer po pracy może już wiele zdziałać” – dodała Vanden Avenne.

28.01.2023 Niedziela.BE // fot. Air Elegant / Shutterstock.com

(kk)

Trzech Irańczyków, którzy w poniedziałek, 23 stycznia, mieli zostać deportowani do Iranu z Belgii, ponownie trafiło do ośrodka dla uchodźców po tym, jak odmówili opuszczenia belgijskiej ziemi – poinformowała agencja prasowa Belga i dziennik Le Soir.

Jeden z mężczyzn, Mohsen Shekari, miał odlecieć o 11:30 z powrotem do Turcji, skąd przybył do Belgii po ucieczce z Iranu trzy miesiące temu. Od tego czasu władze belgijskie potwierdziły, że Shekari „odmawia wyjazdu”. Następnie został przetransportowany do ośrodka dla uchodźców Caricole w Brabancji Flamandzkiej.

Dwóch innych mężczyzn, Alireza Hesam i Mohammadreza Hamian, również miało zostać deportowanych do Iranu przez Turcję późniejszym lotem (15:15). Podobno obydwaj również odmówili wyjazdu.

Trzej mężczyźni rzekomo stali się celem władz irańskich po wzięciu udziału w masowych protestach publicznych w Iranie, które zostały wywołane śmiercią 22-letniej Mahsy Amini, zabitej przez irańską policję wkrótce po aresztowaniu za nieprawidłowe noszenie hidżabu. Protesty zostały brutalnie stłumione przez władze irańskie.

Według agencji prasowej Belga, kilka osób zebrało się w hali odlotów lotniska w Brukseli, aby zaprotestować przeciwko deportacji mężczyzn. „Jeśli wrócą do Iranu, zostaną zabici” – powiedział Khotan Pakneshan, belgijsko-irański obywatel, który przybył na lotnisko w Brukseli po obejrzeniu telewizyjnego reportażu na temat ich sprawy. „Są to młodzi ludzie, którzy uczestniczyli w protestach przeciwko reżimowi w mieście Anzali w Iranie i uciekli. To, co robi państwo belgijskie, to brak pomocy ludziom będącym w niebezpieczeństwie”.

24.01.2023 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(kk)

Od 2021 roku złożone zostały dwa wnioski dotyczące podwyżek cen wody wodociągowej w Brukseli, co według francuskojęzycznej partii politycznej Les Engagés jest objawem znacznie głębszych problemów z „potencjalnie poważnymi konsekwencjami dla podatników”.

W ten weekend poinformowano, że międzygminne przedsiębiorstwo wodociągowe Vivaqua starało się podnieść taryfy za wodę wodociągową o prawie 15%, zaledwie dwa lata po złożeniu podobnego wniosku. Ceny wody nie są automatycznie indeksowane, a firma zauważyła, że jej przychody nie pokrywają już kosztów, które eksplodowały z powodu inflacji.

Koszt pracy przy sieci i infrastrukturze podobno wzrósł średnio o 19% w 2022 roku, wzrosły też wynagrodzenia pracowników, co stanowi dodatkowy koszt w wysokości 10 mln euro. Vivaqua argumentuje, że podwyżki są konieczne dla „ciągłości podstawowej działalności firmy w Brukseli”.

Christophe De Beukelaer, poseł Les Engagés, przekonywał, że podwyżka cen jest symptomem bardziej powszechnych problemów, przed którymi stoi sektor. W oświadczeniu odniósł się do „chaotycznego zarządzania”, w wyniku którego wielu mieszkańców nie otrzymywało rachunków za wodę przez ponad siedem miesięcy. „Znajdują się w skomplikowanej sytuacji finansowej, otrzymując duże rachunki za wodę w trudnym kontekście ekonomicznym” – poinformował.

24.01.2023 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(kk)