Ciepłe myśli na belgijską niedzielę: Świat naszych dzieci (cz.157)

Ciepłe myśli na belgijską niedzielę, czyli cykliczne spotkania przy porannej kawie
Agnieszka Steur

Świat naszych dzieci

Pamiętam wiele lat temu, gdy chodziłam jeszcze do szkoły średniej, nasza nauczycielka biologii na lekcji poświęconej ochronie środowiska powiedziała nam, że ziemi nie otrzymaliśmy w spadku po naszych rodzicach, ale pożyczyliśmy ją od naszych dzieci. Pamiętam, że wiele moich koleżanek i kolegów nie rozumiało tych słów. Wydawały się im bez sensu. Być może i ja do końca ich nie pojmowałam, choć wydaje mi się, że jakoś podświadomie rozumiałam ich wagę. W pewnym sensie prawie się ich bałam. Teraz z perspektywy czasu myślę, że działo się tak ponieważ czułam, nie do końca racjonalnie, spoczywającą na mnie odpowiedzialność.

Wspominam o tym ze względu na obchodzone dziś święto - Światowy Dzień Środowiska (w języku angielskim: World Environment Day). To niezwykle ważny dzień dla każdego z nas.

Święto to zostało ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ na Konferencji Sztokholmskiej w 1972 roku. Od tamtej chwili obchodzone jest każdego roku 5 czerwca. Ten dzień świętowany jest w ponad 100 państwach. Co dla mnie najbardziej fascynujące, to to, że celem Światowego Dnia Środowiska jest przypomnienia głównych haseł konferencji sprzed 50 lat, mówiących o tym, że w naszym życiu powinniśmy dążyć do pogodzenia rozwoju cywilizacji z rozwojem ekologicznym otaczającego świata.

Zachwycił mnie fragment z Deklaracji Sztokholmskiej Konferencji Narodów Zjednoczonych o Środowisku Człowieka z 1972 roku. Chciałabym przytoczyć tu te słowa: „Człowiek jest zarówno elementem przyrody, jak i siłą sprawczą kształtującą otoczenie, które go utrzymuje przy życiu i inspiruje go do intelektualnego, moralnego, społecznego i duchowego rozwoju.”

Czyż nie cudowne byłoby znalezienie tego balansu? Mam wrażenie, że dziś jesteśmy od tej równowagi wyjątkowo daleko.

Nie pojmuję, dlaczego nadal tak wiele osób bagatelizuje problemy związane z zanieczyszczeniem środowiska. Nie traktuje poważnie coraz głośniejszych głosów o tym, że niszczymy świat, w którym żyjemy.

Dla przykładu podam problem globalnego ocieplenia. To fakt udowodniony naukowo, ale dla wielu osób dowody naukowe znaczą znacznie mniej niż wypowiedzi np. nieznających się na tym temacie polityków. Dla wielu osób słowo „globalne” oznacza zazwyczaj tylko to, co dzieje się za oknem. Uważają, że jeśli termometr na zewnątrz w zimie przez kilka dni wskazuje temperaturę poniżej zera, to o ocieplaniu klimatu nie ma mowy.

Zastanawiam się, dlaczego tak wiele osób buntuje się przeciw polityce dbania o to, co nas otacza. Przecież bez względu na poglądy polityczne, troska o to, co najważniejsze powinna być priorytetem. Bez tego świata, nas już nie będzie, nie będzie też naszych dzieci.

Dbanie o to, co nas otacza, czasem jest trudne, ale tak naprawdę, każdy może coś zrobić. Wystarczy zacząć od segregowania śmieci. Niekupowania produktów w plastikowych opakowaniach. Można robić bardzo wiele. Dlatego ten dzień powinien oznaczać konkretne działania.

Teraz już doskonale rozumiem, co miała na myśli moja nauczycielka biologii. To, co mam, świat wokół mnie nie należy do mnie, nie należy nawet do moich dzieci. To miejsce kolejnych pokoleń.

Z okazji dzisiejszego dnia chcę robić więcej. Pragnę być bardziej świadoma tego, jaki wpływ na otoczenie, środowisko ma to, co robię. Wiem już, że przeświadczenie, że jednostka nie może niczego zmienić jest błędne - każdy może zmienić świat! Będę nadal uczyć moje dzieci, by bardziej dbały o to, co je otacza. Postaram się im wytłumaczyć, że dbają i tworzą świat swoich dzieci i ich dzieci.

Na koniec jeszcze jeden fragment wspomnianej wyżej deklaracji:

„Oba aspekty środowiska człowieka: naturalne i stworzone przez człowieka, mają zasadnicze znaczenie dla jego dobrego samopoczucia i korzystania z podstawowego prawa człowieka – prawa do życia jako takiego.”

Widzimy się za tydzień... przy porannej kawie.

Agnieszka

05.06.2022 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(sc)