Kontakt cielesny niemowlęcia z ojcem jest tak samo ważny dla jego rozwoju, jak dotyk matki. Z najnowszych badań belgijskich naukowców wynika, że mężczyźni nie są tego świadomi i często nadmiernie odsuwają się od nowo narodzonego dziecka, gdy tymczasem ich bliskość ma dokładnie taki sam wpływ na dziecko, co bliskość matki – wykazały to badania monitorujące oddech oraz rytm serca niemowląt pieszczonych najpierw przez matki, a następnie przez ojców.
Kontakt fizyczny pomiędzy rodzicami i ich dzieckiem ma kluczowe znaczenie dla rozwoju noworodka. Przykładowo, dzieci, które otrzymały w dzieciństwie wystarczającą ilość czułego dotyku, w przyszłości będą lepiej radziły sobie ze stresem i problemami życia codziennego niż osoby, które w wieku niemowlęcym nie doświadczyły ciepła rodziców. Kontakt fizyczny jest szczególnie ważny w pierwszych miesiącach życia – wówczas inne zmysły dziecka, takie jak wzrok oraz słuch, nie są jeszcze w pełni rozwinięte i odbiera ono świat i miłość głównie przez dotyk. Tym samym bliskość fizyczna pobudza rozwój inteligencji (także emocjonalnej), bowiem wspomaga szybsze powstawanie połączeń między synapsami w mózgu.
To matki najcześciej zapewniają małemu dziecku kontakt fizyczny, nawet pomimo faktu, że bliskość ojca jest tak samo ważna. Wynika tak z najnowszych badań profesor Wolnego Uniwersytetu w Brukseli, Martine Van Puyvelde, która swój projekt naukowy prowadziła we współpracy z Uniwersytetem w Liverpoolu. Badanie, które zostało niedawno opublikowane w magazynie naukowym Frontiers in Physiology, dość jasno pokazuje, że kontakt fizyczny ze strony ojca przynosi takie same, pozytywne efekty, jak dotyk matki. „Badania te podkreślają, jak ważna dla rozwoju dziecka jest rola obydwojga rodziców, matki oraz ojca. Będziemy więc zachęcać ojców, do aktywnego uczestnictwa w życiu niemowlaka” - w oświadczeniu prasowym, przekazała profesor Van Puyvelde.
Już z wcześniejszych badań jasno wynikało, że dotyk rodzica wyzwala u dziecka wiele różnych mechanizmów psychologicznych, w tym m.in. wolniejszy rytm serca i spokojniejszy oddech. Proces ten jest bardzo ważny dla optymalnego rozwoju oraz tzw. przywspółczulnego układu nerwowego, który jest odpowiedzialny za odpoczynek dziecka oraz pobudzanie zdolności regeneracyjnych jego ciała. Na potrzeby eksperymentu obserwowano 25 matek oraz 25 ojców. Zostali oni poproszeni o noszenie, przytulanie oraz pieszczenie swoich dzieci. Oddech oraz rytm serca niemowlęcia był monitorowany przed, w czasie oraz po kontakcie fizycznym z rodzicem. Po przeanalizowaniu danych okazało się, że zarówno rytm serca, jak i oddechu zwalniał w czasie bliskiego kontaktu z rodzicem i rezultat był taki sam zarówno w przypadku matki, jak i ojca. Zachowany materiał wideo pokazał również, że mężczyźni i kobiety mniej więcej w ten sam sposób nosili i pieścili dziecko. Charakterystyczny sposób ich dotyku stymulował u dziecka aktywność specyficznych receptorów umieszczonych w skórze i reagujących na delikaty dotyk – wspomniane receptory wysyłały następnie informację o doznanych, pozytywnych emocjach do mózgu, co z kolei wywoływało u dziecka pozytywne reakcje, będące prawdopodobnie odzwierciedleniem uczucia bezpieczeństwa.
„Dziś ojcowie są znacznie bardziej obecni w życiu dziecka niż miało to miejsce w przeszłości, choć wciąż wielu z nich zachowuje dużą ostrożność i z dystansem podchodzi do sprawowania opieki nad dzieckiem, zwłaszcza w pierwszych miesiącach jego życia. Mężczyźni często uzasadniają to faktem, że od samego początku kobiety mają nad nimi fizjologiczną przewagę, związaną z ciążą, co z kolei prowadzi do zakorzeniania się uczucia niepewności wśród ojców. Trzeba to zmienić” - przekazała Van Puyvelde.
Oświadczenie prasowe badaczki podsumowujące jej badania można przeczytać: TUTAJ.
27.01.2020 Niedziela.BE
(kk)
