Ryzyko reinfekcji COVID-19 jest większe u osób z niskim poziomem przeciwciał po zakażeniu pierwotnym. Może się też wiązać z wybranymi, „nowymi” wariantami SARS-CoV-2 - zwracają uwagę eksperci medyczni z inicjatywy Nauka przeciw Pandemii.

Naukowcy z inicjatywy Nauka przeciw Pandemii tłumaczą, jakie jest ryzyko ponownego zakażenia COVID-19 i jaki wpływ na nie mają nowe warianty koronawirusa. Serwis Nauka w Polsce - PAP jest patronem medialnym tej inicjatywy.

Kontakt z SARS-CoV-2, podobnie jak w przypadku innych patogenów, prowadzi do inicjacji złożonych procesów immunologicznych, włącznie z kształtowaniem się odporności nabytej. Polega ona na rozpoznawaniu obcych antygenów – białek S, N i M koronawirusa - przez przeciwciała i receptory limfocytów T i B i tym samym wyposaża organizm w swoisty system obrony przed SARS-CoV-2.

Wiemy natomiast, że surowiczy poziom przeciwciał u osób, które przeszły zakażenie jest wysoce zależny od jego przebiegu klinicznego. W przypadku zakażenia bezobjawowego lub ze skąpymi symptomami stężenie przeciwciał IgG, tzw. późnej fazy, potrafi być bardzo niskie bądź zanika w przeciągu kilku kolejnych tygodniu od ustąpienia objawów. Nie oznacza to, że takie osoby nie nabyły jakiejkolwiek odporności.

Po pierwsze, w organizmie powstawać będą komórki B pamięci, które przechowują informacje o białkach wirusa. Dzięki nim przy ponownym kontakcie z SARS-CoV-2 możliwe będzie ponowne, bardzo szybkie, wyprodukowanie przeciwciał. Poza tym, badania wskazują, że u osób z łagodnym, jak i też bezobjawowym przebiegiem zakażenia, kształtuje się odpowiedź komórkowa związana z limfocytami T. Powstają między innymi limfocyty T cytotoksyczne, których rolą jest wydzielanie cytokin antywirusowych, „namierzanie” zakażonych komórek i niszczenie ich, a co za tym idzie – unieszkodliwianie wirusa. Ponadto - jak w przypadku komórek B - kształtuje się też grupa komórek T pamięci, która w momencie ponownego kontaktu z patogenem ulega szybkiej reaktywacji.

O ile przeciwciała w surowicy mają uniemożliwić wirusowi zakażenie komórki, to odpowiedź komórkowa odgrywa rolę w zwalczaniu patogenu, gdy sztuka ta mu się jednak uda. To właśnie prawidłowe działanie limfocytów T cytotoksycznych chroni przed zaostrzeniem przebiegu zakażenia do stanu ciężkiego. Choć zachodzące na skutek mutacji zmiany w budowie białka S koronawirusa mogą, w mniejszym lub większym stopniu, zmniejszać siłę działania przeciwciał, to nie ma dowodów, by miały istotny wpływ na działanie limfocytów cytotoksycznych.

Wszystko to jednak nie wyklucza możliwości reinfekcji SARS-CoV-2. Ryzyko ich będzie oczywiście większe u osób, u których poziom przeciwciał po pierwotnych zakażeniu jest niski. Z badań przeprowadzonych przez Public Health England na grupie ponad 6,5 tys. ozdrowieńców wynika, że takie zdarzenia są rzadkie – na przestrzeni 5 miesięcy odnotowano je u niespełna 1 proc. osób. Osoby ponownie zakażone charakteryzowały się wysokim mianem wirusa w nosie i gardle. A to może zwiększać ryzyko jego rozprzestrzeniania na inne osoby.

W związku z tym, na tym etapie pandemii ozdrowieńcy powinni wciąż stosować się do zaleceń sanitarnych – zmniejszy to prawdopodobieństwo ponownego zakażenia, a w przypadku takiego zdarzenia, ograniczy możliwość zakażenia wirusem innych. Ponadto wciąż nie wiemy, jak długotrwała jest odporność po zakażeniu SARS-CoV-2.

Obecnie nic nie wskazuje, by reinfekcje charakteryzowały się przebiegiem cięższym, wymagającym hospitalizacji.

Mechanizmy obronne, wykształcone po pierwszej infekcji, nie zawsze będą wystarczające by powstrzymać zakażenie, ale będą na tyle skuteczne, by jego przebieg miał charakter łagodny. W związku z tym wysoce prawdopodobne jest, że wiele przypadków reinfekcji nie jest nawet wykrywana – ponownie zakażeni na ogół nie zgłaszają się na test i nie trafiają do szpitali.

Ryzyko reinfekcji może również wiązać się z wybranymi, niedawno zidentyfikowanymi wariantami SARS-CoV-2. Pod tym względem największą uwagę przywiązuje się do tych z nich, które charakteryzują się mutacją E484K. Prowadzi ona do zmiany pojedynczego aminokwasu - kwasu glutaminowego na lizynę -w domenie wiążącej receptor białka S koronawirusa, która jest odpowiedzialna za bezpośrednią interakcję wirusa z białkiem na powierzchni ludzkiej komórki, co rozpoczyna proces jej zakażania.

E484K wydaje się mieć charakter „mutacji ucieczki”, prowadząc od obniżonej reaktywności białka S z przeciwciałami i do pewnego stopnia umożliwiając wirusowi umykanie działaniu odpowiedzi układu odporności. Mutację tę potwierdzono w wariancie B.1.351 (południowoafrykańskim), B.1.1.28 (brazylijskim), a niedawno pojawiła się również w linii wariantu B.1.1.7 (brytyjski).

Wstępne wyniki badań eksperymentalnych wskazują, że efekt znoszenia ochronnego działania przeciwciał przez wariant B.1.351 jest większy w przypadku ozdrowieńców, niż zaszczepionych.

W związku z tym obecnym priorytetem musi być jak najszybsze zaszczepienie jak największego odsetka populacji. Działanie to nie doprowadzi do całkowitej eliminacji wirusa, ale pozwoli na złagodzenie skutków zakażenia nim do poziomu nieistotnego klinicznie. Przyniesie to ogromną korzyść z indywidualnego punktu widzenia, ale pozwoli też odblokować służbę zdrowia, edukację, gospodarkę i inne płaszczyzny życia społecznego.

***

O inicjatywie Nauka przeciw pandemii. Jej radę programową tworzy grono uznanych ekspertów z różnych dziedzin: chorób zakaźnych, wakcynologii, wirusologii, chemii i biochemii, zdrowia publicznego i medycyny rodzinnej. Są to (w kolejności alfabetycznej): dr n. farm. Leszek Borkowski, prof. Marcin Drąg , prof. Andrzej M. Fal, prof. Robert Flisiak, prof. Jacek Jemielity, dr Jacek Krajewski, dr hab. n. med. Agnieszka Mastalerz-Migas , prof. Andrzej Matyja, prof. Krzysztof Pyrć , dr hab. n. med. Piotr Rzymski, dr n. med. Michał Sutkowski, prof. Krzysztof Simon, prof. Jacek Wysocki, prof. Joanna Zajkowska. Przedsięwzięcie tworzą pro publico bono naukowcy: wirusolodzy, biochemicy, biolodzy medyczni, a także klinicyści, specjaliści chorób zakaźnych czy epidemiolodzy.

***

27.02.2021 Niedziela.BE // źródło: Nauka w Polsce www.naukawpolsce.pap.pl // fot. Shutterstock, Inc.

(kmb)

W przypadku pacjentów po osiemdziesiątce, jedna dawka szczepionki Pfizer-BioNTech może zredukować ryzyko śmierci lub hospitalizacji w powodu koronawirusa aż o 75% – wynika z najnowszych danych brytyjskiej agencji rządowej Public Health England (PHE).

Z analiz PHE wynika, że w przypadku pacjentów po osiemdziesiątce, jedna dawka szczepionki może zredukować szanse wystąpienia infekcji aż 57%. Efekty działania po przyjęciu pierwszej dawki mogą wystąpić od trzech do czterech tygodni po zaszczepieniu. Po przyjęciu drugiej dawki szanse na wystąpienie zakażenia mogą zostać zredukowane aż o 88%

Badanie zostało przeprowadzone na podstawie danych zebranych od przeszło 12 tys. seniorów po 80 roku życia. „To dowód na to, że szczepionka Pfizer-BioNTech zapobiega zakażeniom oraz chroni przez śmiercią oraz hospitalizacją” - przekazała doktor Mary Ramsay z PHE.

Brytyjska agencja monitoruje również działanie szczepionki AstraZeneca. Póki co, przekazano jedynie, że zapewnia ona „dobrą ochronę”.

27.02.2021 Niedziela.NL, Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(kk)

W wiosce Olmen w prowincji Antwerpia doszło do rodzinnej tragedii. Nie żyją rodzice oraz ich 13-letnia córka.

13-latkę przetransportowano do szpitala w ciężkim stanie, ale zmarła ona niedługo potem, na skutek odniesionych obrażeń. Nie żyją także matka i ojciec dziewczyny.

Jak informuje HLN, nie są znane okoliczności tragedii. Wiadomo jedynie, że 49-leni ojciec był funkcjonariuszem policji i prawdopodobnie doszło do użycia jego broni służbowej. Władze sądzą, że tragedia była efektem przemocy domowej.

W czasie pandemii odnotowano w Belgii (i w innych krajach) wzrost przypadków przemocy w rodzinie. Sytuacja ofiar uległa pogorszeniu, ponieważ znacznie zwiększyła się ilość godzin spędzanych w domu z oprawcą.

24.02.2021 Niedziela.BE // fot. Cineberg / Shutterstock.com

(kk)

Choć w 2020 roku w Regionie Stołecznym Brukseli odnotowano spadek sprzedaży nieruchomości, to ceny domów nie przestały rosnąć.

W zeszłym roku średnia cena za dom w Regionie Stołecznym Brukseli wynosiła 440 tys. euro, co oznacza wzrost aż o 7,3% (w porównaniu z 2019 rokiem). Jeśli chodzi o średnią krajową, za dom trzeba było zapłacić średnio 250 tys. euro (+4,2%).

Jeśli chodzi o okres ostatnich 5 lat, ceny domów w Brukseli wzrosły o około 17,3%. Najmniej kosztują domy w północnej i północno-zachodniej części Regionu Stołecznego Brukseli (z wyjątkiem Laeken), czyli w Molenbeek i Anderlechcie.

Z kolei najdrożej jest w gminach Uccle, Etterbeek oraz Ixelles. Średnia cena domu w „tanim” Molenbeek wynosi 300 tys. euro, zaś w drogim Uccle – aż 630 tys. euro.

W Regionie Stołecznym Brukseli odnotowano także wzrost cen mieszkań na poziomie 8,7% (do średniej kwoty 242 500 euro). Jeśli chodzi o cały kraj, wzrost wynosi 8,5%.

24.02.2021 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.

(kk)