Dyskusja na temat bezdomności w Belgii koncentruje się zazwyczaj na Brukseli. Jednak nowe obliczenia ukazały skalę problemu także we Flandrii i Walonii, gdzie więcej niż 1/4 bezdomnych to osoby nieletnie.
Trzy lata temu Belgia zobowiązała się do położenia kresu bezdomności do 2030 roku, na drodze polityki strukturalnej. Fundacja Króla Baudouina oraz zespoły badawcze CIRTES z UCLouvain i LUCAS z KU Leuven prowadziły obliczenia przez ostatnie cztery lata, ostatnio we współpracy z władzami lokalnymi. Zebrane dane mają pomóc zoptymalizować politykę.
Wyniki obliczeń obejmujących 227 władz lokalnych i 900 organizacji przeprowadzone w latach 2020–2024 pozwoliły badaczom nakreślić obraz bezdomności we Flandrii i Walonii. W badaniu nie uwzględniono danych dotyczących Brukseli, które są przeliczane co dwa lata.
Badacze oszacowali, że w Walonii 19 055 osób jest bezdomnych. Spośród nich 4713 (24,7%) to osoby nieletnie. Pomimo większej populacji regionalnej, na podstawie danych z Leuven, Antwerpii i Gandawy oszacowano, że we Flandrii jest łącznie 19 479 bezdomnych.
Różnicę tłumaczy się wyższym poziomem ubóstwa w Walonii. Uważa się jednak, że we Flandrii żyje prawie 6000 bezdomnych nieletnich (około 1 na 3 bezdomnych). Tylko około 27,7% nieletnich towarzyszą rodzice.
„Sytuacja mieszkaniowa rodziców ma bezpośredni wpływ na te dzieci” – zauważyli badacze. Większość młodych ludzi mieszka w placówkach tymczasowych (42,3%), a około 1/4 przebywa u krewnych. Około 10% trafia do lokali mieszkalnych, gdzie grozi im eksmisja. „Nawet jeśli nie śpią pod gołym niebem, ich sytuacja życiowa jest wysoce niestabilna”.
Około 1/3 bezdomnych stanowią kobiety. „Nocują głównie w tymczasowych kwaterach u rodziny lub przyjaciół, przez co są mniej widoczne” – zauważyli naukowcy. Połowa kobiet ma ze sobą dzieci.
Wyniki są sprzeczne z założeniem, że większość osób bezdomnych to nieudokumentowani migranci. W Walonii większość bezdomnych ma obywatelstwo belgijskie. We Flandrii, gdzie skupiono się bardziej na kontekście metropolitalnym, istnieje korelacja między migracją a bezdomnością, wynikająca z faktu, że samotnym mężczyznom ubiegającym się o azyl odmawia się schronienia, do którego są prawnie uprawnieni. Jednak w dużych miastach grupa ta stanowi zaledwie około 15-20% ogółu bezdomnych.
Badacze postanowili sporządzić mapę bezdomności i zwrócić uwagę na mniej widoczne przypadki. W tym celu policzyli osoby przebywające w niekonwencjonalnych przestrzeniach – takich jak samochód czy garaż – a także na ulicach i w schroniskach. Próbowano także uwzględnić osoby przemieszczające się pomiędzy mieszkaniami rodziny lub znajomych.
28.03.2024 Niedziela.BE // fot. Shutterstock, Inc.
(kk)
