Ciepłe myśli na belgijską niedzielę, czyli cykliczne spotkania przy porannej kawie
Agnieszka Steur
Jak mówić o miłości?
Jak mówić o miłości, aby nie popaść w patetyczność? Jak opowiadać, aby nie brzmieć śmiesznie, ale również, by nie umniejszyć tego najwspanialszego z uczuć? Dziś w wielu miejscach na świecie obchodzony jest Dzień św. Walentego, czyli Dzień Zakochanych. To właśnie dziś zakochani obdarowują się prezentami i wyznają sobie miłość. Również ja przy naszej porannej kawie rozmyślam na ten temat.
Zaczęłam przeszukiwać Internet, aby dowiedzieć się czegoś na temat prawd o miłości. Tak, jak się spodziewałam, prawd jest wiele, a to jak przeżywane jest to uczucie to sprawa bardzo indywidualna.
Miłość niczym z bajki. Nie to nie tak. A może o innej bajce tu mowa. Mam nadzieję, że czasy księżniczek czekających na swoich rycerzy już się skończyły. Nie chcę, aby moja córka czekała na księcia, który ją wyswobodzi. Chcę, by sama dawała sobie radę, książę może jej towarzyszyć, ale niech się wyswobadza sama. Nie chcę, aby mój syn musiał ratować damy w opresjach, niech ma partnerkę na tych samych zasadach i warunkach związku.
Strzała Amora! Hmm… Czasem wydaje mi się, że jeśli ten bóg faktycznie istnieje, jest ślepy. Strzela dosłownie na oślep. Przecież każdy z nas kiedyś kochał kogoś a potem zastanawiał się, co też go opętało. Oczywiście już po fakcie, można tłumaczyć się tym, że to wcale nie była miłość, ale w tamtej chwili, w przeszłości byliśmy przekonani o prawdziwości uczucia. Wtedy musiało być prawdziwe. No, ale teraz to nowe jest bardziej prawdziwe… o co chodzi w tych opowieściach?
Przeczytałam również, że przez prawdziwą miłość się nie płacze. To też jakaś niedorzeczność. Przecież, gdy się kocha czasem się płacze. Nie może być zawsze pięknie i różowo, zdarzają się gorsze chwile. Również przez nas, ukochane osoby mogą czasem płakać. W tym jednak cała tajemnica, by potrafić z tych trudnych chwil wyjść razem, by naprawiać, co czasem się psuje, by wzmacniać. Nie można z kimś być i nie smucić się nawet razu. To jest po prostu nie możliwe. Każdy z nas ma zalety i wady, każdy aspekt naszego życia również je posiada. Tak samo jest z miłością i byciem razem, to również ma swoje lepsze i gorsze strony.
Wydaje mi się, ale pewności mieć nie mogę, że prawdziwie kochać drugą osobę potrafią tylko ci ludzie, którzy kochają siebie. To też nie jest odkrywcze, ale wydaje mi się, że wiem, dlaczego. Jeśli ktoś siebie nie kocha, ma w sobie ogromną wyrwę, zazwyczaj nawet nie zdaje sobie z tego sprawy, ale potrzebuje, by została wypełniona. Właśnie do tego potrzebuje drugiej osoby, ale nikt nie jest w stanie tego za nas zrobić. Jeśli sami się nie kochamy, bez znaczenie, jak bardzo druga osoba będzie nas wielbić, nie będziemy spełnieni. Jeśli jednak zakochamy się w sobie, będziemy prawdziwie kochać inną osobę i łatwiej będzie kochać nas.
Tak samo jest z dawaniem. Powiadają, że w miłości oddajemy się drugiej osobie, ale jeśli oddamy się całkiem, co z nas pozostanie? Dlatego, tak ważne jest również branie.
A tych mądrości, prawd i fałszów na temat tego uczucia jest znacznie więcej. Można o każdej rozwodzić się w nieskończoność. Ponadto każda osoba ma prawo mieć na ten temat własne, odmienne zdanie. Pewnie dlatego dyskutować o miłości jest tak trudno. Może udane związki są między osobami, które na temat samych związków i miłości mają podobne zdanie? Może.
A co w miłości jest najbardziej fascynujące? To, że jest tak cudownie nieracjonalna i dla każdego inna. I jeszcze to, że miłość jest dobra i każdy powinien mieć do niej prawo.
Widzimy się za tydzień... przy porannej kawie.
Agnieszka
14.02.2021 Niedziela.BE
(as)
